ارزیابی نیازهای درمانی ارتودنسی دانش آموزان دختر ۱۸-۱۴ ساله شهر اصفهان با استفاده از شاخص iotn

مقدمه: این مطالعه به منظور ارزیابی نیاز به درمان ارتودنسی دانش آموزان دختر 18-14 ساله شهر اصفهان بر اساس شاخص iotn ( index of orthodontic treatment need ) در سال 89-1388 انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی، 370 دانش آموز دختر 18-14 ساله شهر اصفهان، به صورت تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. نمونه ها با دو جزء شاخص iotn (index of orthodontic treatment need) شامل جزء سلامت دندانی (dhc یا dental health componenet) و جزء زیبایی (ac یا aesthetic component) به طور کلینیکی معاینه شدند. نتایج با استفاده از روش های آمار توصیفی شامل محاسبه میزان ها و ضریب همبستگی spearman تفسیر شدند (05/0 > p value). یافته ها: از بین نمونه ها 8/10 درصد در درجه 5، 5/13 درصد در درجه 4، 8/23 درصد در درجه 3 و 8/51 درصد در درجه 1 و 2 dhc بودند. در درجه 5 بیشترین مال اکلوژن مربوط به i (رویش نیافته)، در درجه 4 مربوط به d (جابه جایی نقاط تماس دندان ها > 4)، در درجه 3 مربوط به  d(4 ≥ جا به جایی نقاط تماس دندان ها > 2)، در درجه 2 مربوط به d (2 ≥ جا به جایی نقاط تماس دندان ها > 1) بود. همچنین بر اساس ac، 8/98 درصد در گروه بی نیاز از درمان و 1 درصد در گروه بینابینی و 0 درصد در گروه نیاز قطعی به درمان، قرار گرفتند. بین جزء زیبایی و جزء سلامت دندانی رابطه معنی داری یافت نشد (294/0 = p value). نتیجه گیری: 3/24 درصد دانش آموزان دختر 18-14 ساله شهر اصفهان نیازمند درمان ارتودنسی بودند و شایع ترین مال اکلوژن جا به جایی نقاط تماس دندان ها و دندان رویش نیافته و اورجت بود.